WKRÓTCE W SPRZEDAŻY!!!
fot. Roman Anusiewicz
Piotr Fronczewski – aktor o nadzwyczajnym głosie, niezwykłym talencie. Jego wszechstronność w sztuce aktorskiej jest powszechnie znana i ceniona. Piotra kochają wszyscy miłośnicy kina, teatru, filmu, kabaretu, a znany jest także najmłodszemu pokoleniu odbiorców z gier komputerowych. Hamlet, Kaligula, Król Edyp, bohater sztuk Gombrowicza, Pan Kleks, Konsul … Franek Kimono. To gigant sztuki aktorskiej. Pełen uroku, ciepła, humoru i pokory człowiek, prawdziwy przyjaciel, a mój idol od najmłodszych lat. Zapraszam na spotkanie z moim „kumplem”,
jak się kiedyś wyraził, wielkim aktorem, wspaniałym człowiekiem – Piotrem Fronczewskim.
Książka z serii Portrety Przyjaciół zawiera rozmowy Dariusza Domańskiego z Piotrem Fronczewskim, laudacje na jego cześć, tekst biograficzny, a także wypowiedzi wybitnych artystów teatru
i kina o Piotrze Fronczewskim i rozmowę o Piotrze Fronczewskim z Gustawem Holoubkiem.
„…Piotr Fronczewski – jest aktorem wyposażonym przez naturę w sposób absolutny… Ujmujący, pełen wdzięku,
o ogromnym poczuciu humoru i szczególnym takcie wewnętrznym w stosunku do innych ludzi i do siebie samego. Zniewala skromnością, gdyż w parze z tym wszystkim, o czym mówię idzie skromność, w głębokim znaczeniu tego wyrazu, skromność nie udawana, ale wynikająca z lęku przed egzystencją i z lęku przed pracą twórczą…”
Gustaw Holoubek (1987)
Gustaw Holoubek jako Rene Bertillon – „Sala 108” Auberta Geralda,
reż. G. Holoubek, Teatr TV, 2004 r. (z Piotrem Fronczewskim)
„Hamlet” „Król Edyp”…Aktor gombrowiczowski…
„Franek Kimono”…„Pan Kleks”…Aktor Feuerbach…
W teatrze Piotra Fronczewskiego można kupić parę postaw,
sprzedać sentymenty, pohandlować tradycją.
W Kramach Fronczewskiego wystawione są ckliwe piosenki
(„Hallo Szpicbródka”, „Chłopcy z naszej ulicy”…),
manifesty (Być albo nie być…), prawdy, grepsy, kabareciki, żywi ludzie,
strzępy naszej codzienności, rozmowy ze światem
(A. Camus), popularność, idee, zmęczenie, dużo bólu,
fetysze, tęsknoty i trochę głupoty.
Ale zawsze na wszystkich tych stoiskach Fronczewski
ważniejszy jest, niż jego dzieło.
Dziwna i cudowna zarazem plątanina poezji, wielkości,
kiczu, sztuki, powagi i bezpośredniości dających
w sumie oryginalny koktajl artystyczny.
Dariusz Domański
„Darek jest człowiekiem z wielką wiedzą o teatrze, aktorkach, aktorach,
i całym naszym dużym środowisku. Bardzo miłe byłyn z nim, jak pamiętam wszystkie spotkanie, aczkolwiek przypominam sobie pierwszą jego książkę, która była jego pierwsza książką. Pamiętam, jak miałem przed sobą jakąś premierę i nagle pojawił się człowiek z Krakowa, który zabierał mi sporo czasu. I w pewnym pytaniu, które brzmiało: Gdyby Pan znalazł się na bezludnej wyspie, co by Pan zrobił. Ja byłem trochę podpalony i mówię – Wie Pan, chyba ponton żeby wrócić do domu.
I tak wyglądały, oczywiście nie tylko tak, bo jego pytania były czasami bardzo ciekawe, oryginalne i dosyć trudne. Darek był bardzo ciekawy
i bardzo oryginalny zupełnie inny od innych napastników, że się tak wyrażę, ponieważ w tej naszej rozmowie było coś miłego, serdecznego, było coś takiego, muszę się przyznać, że Darek darzył mnie sympatią i jakby to nazwać, cenił moją robotę aktorską…”
Piotr Fronczewski
Piotr Fronczewski i Dariusz Domański na Wilczej, 1987 r.
Piotr Fronczewski, Dariusz Domański i Jan Nowicki w Hotelu Forum 1995 r.
Piotr Fronczewski, Jerzy Jarocki i Dariusz Domański w Hotelu Forum w Krakowie – promocja książki Piotr Fronczewski opisany 1995 r.
Edward Dziewoński
„…Bezpośrednio pracowałem z Piotrem trzy razy… Jest to odpowiedzialny zawodowiec najwyższej klasy, rozumiejący i wiedzący, o co chodzi. Nigdy nie widziałem go poniżej. Zawsze powyżej…. Ma integralne poczucie humoru, a jego srebrną kaskadą płynący, niepowstrzymany, szczery dziecięcy śmiech powoduje za każdym razem nieobliczalny wzrost mojej dla niego sympatii…”
„Piotr Fronczewski był znakomitym pedagogiem. Lubianym przez młodzież. Pracował nad zagadnieniem dotyczącym elementarnych zadań aktorskich, znajdował rozwiązania bardzo
oryginalne, formalne…”
Tadeusz Łomnicki
Anna Seniuk
„…Piotr to talent, wszechstronność, zawodowstwo, pracowitość,
skromność, koleżeństwo, poczucie humoru….”
„Piotr Fronczewski – te dwa słowa wywołują u mnie najcieplejsze uczucia związane z zawodem aktorskim. Trudno jest Piotra scharakteryzować. Jest człowiekiem bardzo nieśmiałym, zdumiewające w ogóle, że jest aktorem, że uprawia ten zawód. Jest delikatny, chyba nigdy nikogo nie skrzywdził, nie uraził. Myślę, że nieszczęściem jego było zetknięcie się z kabaretem, to tak jakby kabaret zabrał nam wielkiego aktora dramatycznego…”
Krystyna Janda
*Materiały zamieszczone na stronie internetowej zostały użyte z cyklu wydawniczego „Portrety Przyjaciół” Dariusza Domańskiego i wykorzystane zostały za zgodą autora.
